گزانگبین یکی از مهم ترین مواد تشکیل دهنده گز اصفهان

گزانگبین یکی از مهم ترین مواد تشکیل دهنده گز اصفهان

تعریف گزانگبین

گزانگبین در منابع مختلف، به نام‌هایی چون گز خوانسار، انگبین گون، ترنجبین اصفهان و شهد پارسی نامیده شده است.
گزانگبین از خانواده‌ی (مان) ها است. مان­ها موادی هستند با طعم شیرین که به‌طور طبیعی یا براثر گزش حشرات و یا با ایجاد شکاف از تنه‌ی درختان یا برگ گیاهان بخصوصی به خارج، ترشح می‌شوند.

مان‌ها دارای اثرات درمانی هستند و گیاهان مولد این مان‌ها در تیره‌های مختلف جای دارند. مان‌های مهم ایران شامل: گز خوانسار، گز علفی، شیرخشت، شکر تیغال (تیهال)، ترنجبین، بیدخشت و شکر سرخ می‌باشند.

گزانگبین یا گز خوانسارمانی است که در اثر نیش حشره مخصوصی از یک گون به دست می‌آید.
این گیاه به‌صورت بته و درختچه بیشتر به حالت خود رو در کوهستان‌های سرد خوانسار و فریدن اصفهان یافت می‌شود
ولی در جنوب ایران، شیراز و نواحی مرکزی ایران نیز دیده می‌شود.
تکثیر این گیاه توسط بذر آن‌که به رنگ سبز زیتونی بوده و حدود یک میلی‌متر قطر دارد انجام می‌گیرد.
ارتفاع بته‌ها از یک متر تجاوز نکرده و رشد آن بیشتر در جهت افقی است.

---

بخوانید:  گز بلداجی و اشتباه اکثر مردم در مورد آن !  آیا زادگاه گز واقعاً اصفهان است؟ 

---

 

بته های گز خوانسار

بته‌های گز خوانسار، خاردار و برگ‌های آن کوچک، بیضوی و متقابل و گل‌ها پروانه آسا و غالباً سفیدرنگ می‌باشند که در اوایل تیرماه ظاهر و تقریباً به مدت ۴۰ روز دوام‌دارند.
در اواسط مردادماه حشرات کوچکی که نوعی پسیلا، تشخیص داده‌شده‌اند، روی بته‌ها ظاهرشده و پس از جفت‌گیری و تخم‌ریزی، حشرات کامل به وجود خواهند آمد.

جهت مشاهده ادامه مقاله به آدرس وب سایت فروشگاه آنلاین گز اصفهان «به گز» مراجعه نمایید.